غزل
دلاهور ښکلو ته کوره کړې روﺯکار دمحبت
پښور ستانه ﺯار شم ېې دستار دمحبت
ستړې ستړې مﺯلونه بلها لرې دې منﺯل
ځکه تګې تګې ښکارې دغه لار دمحبت
پښته ژبې کونګې ده خاموشې ده په محفل کې
ماته کورې په لېمو کې کړې اظهار دمحبت
په پېالۍ پسې پېاله ده مدهوشې ده ماښامې دې
سا قې. جا نه مهر بانه کو ه کار د محبت
ېمه کوره کوره ونه مئېنان مې لاند ناست دې
د کالام په بنډ کې پا ېم ېم د ېار دمحبت
څه شډل بډل سړې دې په خپل ﺯان ېې پروا نشته
لېونې رحمت ته کوره کړې، سنګار دمحبت
رحمت علې رحمت
ایک تبصرہ شائع کریں