ستا د دوه ورځو سپرلى و، ستا د دوه ورځو ګلونه
خو زما په زړه دې كېښول د همېش همېش زخمونه
د ژوندون په هره لاره لكه سوړ اسوېلى تېر شوم
په قدم، قدم تاوده وو، ستا د حسن محلونه
په ژړا ژړا مې اوښكې، د زړه وينو جوابي كړې
حل دې نشو، لا تر اوسه د موسكو سترګو سوالونه
د وختونو له ځولۍ نه هر چا خپله برخه يوړه
تا د حسن سحرونه ما د هجر ماښامونه
د زړګي په وېرانه كې، د چا ياد داسې تازه شي
لكه وسپړي اعظمه! د ازغو څوكې ګلونه
Post a Comment